In de rubriek Team van Toen blikken we met Jeroen Verhoeven terug op zijn jeugdjaren bij Ajax. In het bijzonder de A1 in 1997/1998.
In zijn eigen kantoor in Hilversum geniet de voormalig Ajacied van een kopje koffie. Hij zet z'n drankje neer, kijkt opnieuw naar de kiekjes die voor hem liggen en begint ronduit te vertellen over zijn voetbaljeugd.
De herinneringen van de potige goalie schieten over en weer. Hij vertelt over hoe zijn voetbalcarrière begon bij BFC in Bussum. In het begin was Verhoeven nog een schietgrage rechtsbuiten die van alle standen op goal schoot. Van zijn opa zou hij namelijk één gulden krijgen voor elk doelpunt dat hij maakte.
De doelman kon naar eigen zeggen goed schieten, maar de snelheid en het loopvermogen ontbrak. Uiteindelijk vindt Verhoeven ballen tegenhouden het leukst en blijkt hij er ook talent voor te hebben. "Vroeger ging je 'afstandtienen' op het voetbalveld (schieten vanaf de zestienmeter). Dan rolde je de bal in en vervolgens schoot je de bal op goal. Bij mij kregen ze 'm er niet in, ook al stond ik als klein mannetje op een grote goal."
Aanpoten en knokken
Uiteindelijk klopt Ajax aan de deur met de vraag of Verhoeven mee wil gaan doen met wat proeftrainingen bij stadion De Meer. Op dat moment keept Verhoeven pas een aantal jaar. "Ik was 1 meter 80, veertien jaar, kwam uit het Gooi en ik stond daar ineens tussen al die bijdehante Amsterdamse jochies. Maar ze hadden een keeper nodig en ik mocht komen. Ik had tot dat moment nog geen keeperstraining gehad en ik keepte eigenlijk pas een korte tijd. Ik heb er hard voor moeten werken om uiteindelijk het niveau te halen waarop ik heb gespeeld."
"Toen ik zestien was speelde ik in de B1, B2 en mocht ik meetrainen met de A1, A2", vervolgt de keeper met voetbalpensioen. "Dat niveauverschil was zo groot dat ik wel eens heb lopen janken, omdat ik al die ballen om m'n oren kreeg. Ik heb ook een paar keer meegetraind met onder andere de broertjes De Boer en Edwin van der Sar, dat was een heel ander niveau maar wel heel vet."
Golden Boys
Het harde werken loont voor Verhoeven. Als hij éénmaal onder de lat staat bij de A1 van Ajax, behoort hij tot een gouden generatie en wordt hij kampioen in het jaar 1997/1998. Bij het laten zien van de teamfoto lukt het Jeroen nog om al zijn teamgenoten bij naam te noemen. "We speelden nog wel eens een wedstrijdje met de 'Golden Boys' voordat het coronavirus uitbrak. We hebben ook nog een keer gegeten met z'n allen voor de pandemie."
"Michael van der Kruis zit in de koffiebonen. Hij levert bij mijn werk de koffie en is ook nog een jeugdvriend van mij vanuit Bussum. Andy van der Meyde zit bij FC de Rebellen en daar speel ik ook nog wel eens mee als het gaat. Verder hebben we ook nog appcontact met elkaar."
"Op een gegeven moment waren we gewoon onoverwinnelijk", praat Verhoeven direct door over het elftal van bijna een kwart eeuw geleden. "Op dat moment was iedereen buitencategorie. In deze huidige tijd hadden al deze gasten overal kunnen voetballen. In die tijd niet, toen kregen maar vier jongens een contract. Het was zelfs de eerste keer dat zoveel jongens een contract kregen bij Ajax. Het elftal was zo goed. Op een gegeven moment hadden we een wedstrijd tegen Feyenoord, toen stonden we in de rust al met 8 of 9-0 voor en dat werd 11-4 of zoiets."
Mexico en Japan
Met de jongens uit de A1 heeft de doelverdediger de hele wereld gezien. Verhoeven vertelt dat hij op prachtige toernooien heeft gekeept in allerlei verschillende landen. Zo is hij met de Ajax-talenten naar Mexico, Parijs en Japan geweest. "Geweldige herinneringen die nooit meer weggaan", laat hij weten.
Boven (v.l.n.r.): Herman Borman, Sander Keller, Jack Tol, Quido Lanzaat, Alpha Turay, Jeroen Verhoeven, Michael van der Kruis, Andy van der Meyde, Brutil Hosé, Michael Lamey, Frank van Deursen, Charles Rijks
Zittend (v.l.n.r.): Mitchell Pique, Marc Stuut, Sijmen Tol, Pascal Heije, Serge van den Ban, Jerryl Tjon-en-Fa, Darl Douglas, Bobby Gehring, Kevin Bobson
Kampioenschappen
Hoewel Verhoeven in de jeugd moest aanpoten, lag een carrière in het profvoetbal in het verschiet. Achteraf gezien heeft de oud-goalie een volle prijzenkast overgehouden aan zijn proftijd; van Ajax tot RKC.
"Ik had weleens gesprekken met mijn vader over hoe zeldzaam het is om kampioen te worden. Toen gingen we terugdenken aan mijn jeugd en kwamen we tot het volgende lijstje; bij BFC in de C1 werd ik kampioen; toen ging ik naar Ajax en werd ik met de B2 kampioen; Ajax B1 kampioen; A2 kampioen; A1 kampioen."
"Toen ging ik naar RKC en werd ik met RKC 2 kampioen; na RKC ben ik nog kampioen geworden met FC Volendam; vervolgens ging ik naar Ajax waar ik ook nog twee keer een titel heb gevierd; uiteindelijk heb ik nog bij De Dijk gevoetbald waar ik ook nog kampioen werd. Na het opnoemen van dat lijstje moesten ik en mijn vader toch lachen. Er zijn weinig schalen die ik niet in mijn handen heb gehad."
Het mooiste kampioenschap voor de doelman blijft die met Ajax waarbij de derde ster werd behaald. "Op de laatste speeldag, in die sfeer, de derde ster. Daar is een boek geschreven dat nooit meer op die manier zal worden opgetekend. Het staat buiten kijf dat dat de mooiste is die ik heb meegemaakt.”
Cultheld
Zijn palmares is prachtig, maar toch kennen de meeste mensen hem niet vanwege zijn persoonlijke successen. En daar kan hij zelf de humor wel van inzien. "Ik zie er niet uit als een normale profvoetballer, ik ben twee meter en dik honderd kilo. Dan weet je dat je opvalt. Er zijn ook jarenlang ludieke acties geweest rondom mij. Bij FC Utrecht was het ook dat ze de eerste keeper niet kende maar de tweede keeper wel."
Bij het zien van een oude foto uit midden jaren negentig waarop Verhoeven te zien is met een pizza borrelen er direct leuke herinneringen op. "Dit was tijdens een toernooi op Sardinië. We deden volgens mij een wedstrijd pizza's eten en in Sardinië hadden ze de mooiste pizza's. Iedereen legde geld in om pizza's te eten en dat kan ik wel."
Een gimmick was geboren: bij uittrappen van de goalie riepen supporters 'Pizzaaaaa', naar de oude carnavalskraker van André van Duin. De oud-Ajacied genoot oprecht van het gebbetje met de supporters. "Ik heb erom moeten lachen en niet om moeten huilen", glimlacht hij.
Einde voetbalcarrière
Waar Verhoeven geniet van zijn voetbalpensioen is zijn teamgenoot uit zijn tweede periode bij Ajax (2009-2012) still going strong: Maarten Stekelenburg. "Alles leuk en aardig, maar op een goede dag kon ik goed meekomen met Maarten Stekelenburg en Kenneth Vermeer, maar hadden zij een goede dag dan was het 'goed geprobeerd jochie'. De volgende stap kon ik niet maken, maar ik heb er wel van genoten en je ziet wat het me gebracht heeft."
Zijn 39-jarige teamgenoot van weleer werd het afgelopen jaar nog kampioen met Ajax. En daar heeft Verhoeven behoorlijk respect voor: "Heel knap dat je op die leeftijd nog zo fit bent. Ik merkte bij De Dijk dat het van de een op andere dag klaar was. Ik kon gewoon ineens mijn arm niet meer optillen."
Na zijn voetbalcarrière wilde de Bussumer vrij snel weer iets gaan doen. Een vriend die hij onder andere kende van zijn tijd uit de jeugdopleiding van Ajax hielp hem. Hayler Tamboer had een instelling opgezet die jongeren opving die buiten het reguliere onderwijs vallen. Uiteindelijk hebben ze onder andere een indoorspeeltuin geopend in Soesterberg waar jongeren kunnen werken die een afstand hebben tot de arbeidsmarkt.
