Al vanaf de F2 is Tommy Setford actief in de jeugdopleiding van Ajax. Inmiddels speelt hij zijn wedstrijden bij de O18. Ondanks dat de jonge doelman in Haarlem werd geboren en in bezit is van een Nederlands paspoort, speelt hij zijn jeugdinterlands niet voor Oranje. Vanwege de Engelse nationaliteit van zijn vader, mag Setford zowel voor Engeland als voor Nederland uitkomen. De keeper koos voor de eerste optie, waardoor hij in november naar het WK voor O17-ploegen in Indonesië mocht.
"Ik vind het een enorme eer om voor Engeland te spelen. Het is het land waar mijn vader vandaan komt, dus ik speel een beetje voor hem. Maar ze waarderen me heel erg bij Engeland; de trainers en keeperstrainers zijn blij met hoe ik het doe”, vertelt Setford.
De KNVB heeft hem al wel benaderd, maar momenteel ziet hij nog geen reden om te switchen. "Niet alleen de trainers van de O17 zijn tevreden, maar ook de coaches van de O21 en de hoofdmacht zien dat ik goed presteer bij Engeland. Ze zien veel potentie in mij.”
Maar goed, dat WK in Indonesië dus. Dat verliep voor Engeland niet zoals gehoopt, want na het overleven van de groepsfase, ging het voor de ‘three lions’ in de eerste knock-outronde tegen Oezbekistan mis. “Die wedstrijd heerste er een soort gemakzucht bij ons, want binnen tien minuten kwamen we al achter. Een verdediger begon achterin te pingelen en verloor de bal, waardoor ze ineens vrij voor mijn neus stonden. De eerste inzet kon ik nog keren, maar bij de rebound was ik kansloos.” Uiteindelijk verloren Setford en zijn teamgenoten met 1-2 en zat het toernooi erop.
In de kijker gespeeld
Toch kijkt de zeventienjarige sluitpost positief terug op het WK. "Persoonlijk heb ik een geweldig toernooi gespeeld en mezelf goed laten zien op een groot podium. In Indonesië gaat alles heel anders. Er liggen mensen buiten op straat, het is er behoorlijk benauwd en je ademt nauwelijks frisse lucht in.”
Ook de voetbalbeleving was er heel anders. “We speelden tegen Brazilië in een stadion waar tachtigduizend toeschouwers in konden. Dat stadion was tijdens onze wedstrijd voor de helft gevuld, we speelden dus voor ongeveer veertigduizend man.”
Echt indrukwekkend vond Setford dat echter niet. "Ik moet eerlijk bekennen dat ik daar totaal niet mee bezig ben. Mensen vinden dit altijd raar als ik dat zeg, maar zodra ik op het veld sta richt ik me enkel en alleen op het spel. Of er nu veertigduizend man kijken of maar veertig man.” Uiteraard is er wel sprake van gezonde wedstrijdspanning, maar dat zit hem niet in de weg. “Teamgenoten zijn altijd verbaasd dat ik vlak voor de wedstrijd nog in de kleedkamer sta te zingen, maar ik zie het altijd als een ‘gewone’ wedstrijd.”
Steun van vader
In Indonesië werd Setford aangemoedigd door zijn vader. "Alleen mijn vader was overgevlogen, Charlie moest natuurlijk gewoon trainen en spelen bij Ajax. Mijn moeder was aan het werk. Als we de finale hadden gehaald dan waren zij ook overgekomen, maar dat is helaas niet gelukt.”
Na een duel in de groepsfase tegen Iran kon de Nederlandse Engelsman even naar zijn vader op de tribunes. "Na die wedstrijd zag ik mijn pa zitten, er stonden allemaal beveiligers en Indonesische fans voor. Maar na wat duw- en trekwerk kon ik hem even omhelzen, dat was wel een mooi moment”, glundert Setford.
Het moment in Indonesië laat zien hoe de onderlinge band is binnen de familie Setford. Dat is niet alleen met zijn ouders zo, maar ook met oudere broer Charlie. De beide broers zitten natuurlijk in een bijzondere situatie in de jeugdopleiding van Ajax, maar zelf trekken ze vooral hun eigen plan. "Iedereen zou denken dat we thuis erg veel over het voetbal en het keepen praten, maar dat is eigenlijk helemaal niet zo. We gunnen elkaar het beste, maar ik wil er voor mezelf voor zorgen dat ik speel door te laten zien dat ik de beste ben. Tuurlijk weten we dat het moment waarop we 'concurrenten' worden eraan komt, maar we hebben het daar niet veel over.”
Ook qua keepen hebben de heren thuis weinig te bespreken. "Charlie is een hele andere keeper dan dat ik ben. We hebben uiteraard overeenkomsten, maar hij keept veel berekender. Ik speel daarentegen veel meer op gevoel. Desondanks maak ik wel vaak de juiste keuze als ik in de goal sta. Het is dus ook niet zo dat we thuis elkaars spel analyseren, we zeggen het als de ander goed gespeeld heeft, maar daar blijft het dan bij.”
Wennen terug op Nederlandse bodem
Nu Setford na zijn WK-deelname weer terug is in Nederland, kan zijn blik weer op de competitie met Ajax O18. "Ik moest bij terugkomst wel even schakelen, het weer in Nederland is heel anders als daar. De eerste dagen was ik behoorlijk duizelig en misselijk, maar inmiddels ben ik er weer aan gewend. Wel ben ik wat vermoeider na de trainingen hier, omdat ik bij Engeland bijna alles speelde. Ze lieten me daardoor af en toe training overslaan, zodat ik niet geblesseerd zou raken. Dat verschil merk ik wel.”
In het begin van de O18 moest de doelman even wennen, maar inmiddels begint hij zijn draai in het team steeds beter te vinden. "Met name in de opbouw had ik in het begin wat moeite om snel de juiste oplossing te vinden, maar dat gaat nu steeds beter. Ik hoop dit jaar dat ik de O18 succesvol af kan ronden, zodat ik volgend seizoen ook voorzichtig de stap naar Jong Ajax kan maken.”
