Agougil was dertien jaar en één van de beste spelers bij de O14 van NAC Breda toen hij hoorde dat Ajax hem wilde overnemen. "Mijn moeder vertelde het. Ik twijfelde geen moment en de keuze was snel gemaakt. Ik ben afkomstig uit Etten-Leur, een plaats in de buurt van Breda. Het maakte me trots dat het 'grote' Ajax interesse had."
Gastgezin
Inmiddels woont de Ajacied met zijn oudere broer in de Amsterdamse wijk De Bijlmer, maar direct na zijn overgang kwam hij terecht in Almere. "In overleg met Ajax en mijn ouders kwam ik bij een gastgezin. Dat waren oude kennissen van mijn ouders. Het voelde als thuis en het heeft mij geholpen om me snel aan te passen aan mijn nieuwe omgeving. Het grootste verschil is de drukte. Er zijn overal mensen, maar het is gezellig in Amsterdam en ik heb het naar mijn zin hier."
Zijn beginjaren in Amsterdam verliepen vlekkeloos. "De lat moest omhoog, dat wist ik. Maar ik ging direct mee met het hoge niveau en was snel basisspeler." Een mindere fase kende Agougil tot voor kort niet. Begin dit seizoen zat de geboren Brabander wel vaker op de bank dan dat hem lief was. "Ik zat niet zo lekker in mijn vel en speelde niet goed. Ik heb een introvert karakter en spreek niet alles uit wat me dwarszit. Tijdens gesprekken met onder meer mijn trainers hebben we zaken besproken die minder gingen. Ik heb mezelf opengesteld en initiatief genomen, dat deed ik nooit. Ik ben weer de oude Oualid."
Agougil komt uit een gezin met vier broers. Zelf is hij met zeventien jaar de jongste, terwijl zijn oudere broer Sabir (21) wekelijks speelt in de hoofdmacht van NAC Breda. "We spreken elkaar iedere dag en geven elkaar heel veel tips. Als ik ergens mee zit, kan ik altijd bij hem terecht. Hij weet, nu hij in de Keuken Kampioen Divisie speelt, wat er wordt verwacht op dat niveau. Het is anders dan jeugdvoetbal en er komen andere dingen bij kijken. Ik leer veel van hem en wil dat meenemen richting het moment dat ik die stap mag maken."
God
Familie en geloof zijn twee belangrijke componenten in het leven van de jonge Agougil. "Ik ben Islamitisch opgevoed en bid vijf keer per dag. Het is een standaardritueel met mijn familie. Samen komen we tot rust en verbeteren we onze connectie met God."
Dankbaar is dan ook een woord dat Agougil veelvuldig laat vallen terwijl hij terugkijkt op zijn tot dusver prille leven. "Als het even minder gaat ben ik dankbaar voor alles wat ik tot nu toe heb of heb meegemaakt. Vaak kijken we alleen maar vooruit, maar het is goed om soms stil te staan en terug te kijken. Ik heb twee gezonde ouders, een fijn huis en speel bij Ajax. Als ik alle ellende zie in de wereld, dan realiseer ik me dat ik het goed heb. Daar ben ik dankbaar voor."
Terwijl broer Sabir wekelijks wedstrijden speelt op het één na hoogste niveau van Nederland, wacht Agougil nog op zijn debuut in het betaalde voetbal. De middenvelder, die in maart 2021 zijn eerste contract tekende in Amsterdam, weet wat hij moet doen om dat te bereiken. "Ik moet zorgen dat ik hard blijf werken en meer van mezelf ga vragen, zodat ik weer op mijn oude niveau kom. Dan ben ik ervan overtuigd dat ik mijn debuut kan maken. Mijn balbehandeling en traptechniek is in orde, maar aan het verdedigende aspect ontbreekt het soms nog. Daarin moet ik meer van mezelf eisen. Ook binnen de lijnen mag ik wat luider zijn. Ik kan een goede leider zijn, maar het moet af en toe wat feller."
