De inmiddels zestienjarige Ebite was negen jaar oud toen hij zijn amateurclub vv TGG in 's Hertogenbosch verruilde voor de jeugdopleiding van FC Den Bosch. Afgelopen zomer klopte Ajax aan. "De interesse van Ajax kwam als een verrassing. In maart 2022 mocht ik drie dagen meetrainen, een korte stageperiode. Deze stage was enorm wennen voor mij. De eerste training was niet normaal, het tempo lag tien keer hoger. Snel handelen en veel kleinere ruimtes dan bij FC Den Bosch."
Onbeschrijflijk gevoel
Zijn moeder was uiteindelijk degene die hem vertelde dat hij was aangenomen. "Ik was ongelofelijk blij, het gevoel van toen kan ik nu nog niet beschrijven. Er ging van alles door me heen. Mijn ouders belden direct iedereen om het te vertellen. Mijn teamgenoten vonden het heel jammer dat ik vertrok. Ik krijg nog vaak berichtjes van ze met de vraag hoe het met me gaat, dat waardeer ik."
Ebite werd goed ontvangen in Amsterdam, ondanks enkele 'waarschuwingen'. "Dat was heel bijzonder. Ze hadden het over 'ander type mensen' en 'arrogantie in de kleedkamer'. Ik kende nog niemand, maar voelde me direct thuis. Ik ben heel goed ontvangen. Er klopt helemaal niks van die verhalen."
'Sheddy', zoals hij wordt genoemd, woont nog altijd met zijn twee ouders én zusje in 's Hertogenbosch. "Ik pak zes dagen per week de trein, dat is vijftig minuten enkele reis. In het begin moest ik wel wennen, maar het is prima. Ik zie mijn vrienden wel minder natuurlijk, maar ik ben hier met een reden: beter worden en profvoetballer worden. In mijn vrije tijd probeer ik mijn vrienden veel te zien."
Hij ziet enorme verschillen tussen zijn vorige club en Ajax. "Bij FC Den Bosch had ik een veel vrijere rol dan hier. Hier krijg ik als spits logischerwijs veel meer taken mee omdat Ajax de meeste tijd van de wedstrijd de bovenliggende partij is. Bij Den Bosch speelde ik een ander soort spel, meer counteren. Daar kreeg ik veel ruimte. Mijn handelingssnelheid moet nu veel hoger en één keer raken is bijna een must als spits van Ajax."
Pijlsnel
"Een rechtsbenige spits met een scorend vermogen, sterk en heel snel", zo omschrijft de jonge aanvaller zichzelf. "Toen ik in de O14 van FC Den Bosch zat moesten we een sprintoefening over dertig meter afleggen. Ik was toen het snelst van de hele jeugdopleiding en kwam zelfs in de buurt van jongens van het eerste. Dat vond ik erg mooi. Naarmate ik ben gegroeid is dat natuurlijk iets minder geworden, maar vlug ben ik nog altijd", lacht de spits.
Zijn snelheid lijkt hij niet van een onbekende te hebben. "Mijn ouders zijn allebei geboren in Nigeria en op jonge leeftijd naar Nederland gekomen. Mijn moeder deed aan atletiek en was een sprinter in Nigeria, vandaar mijn snelheid, denk ik." Ook zijn vader was een sporter in hun thuisland. "Hij speelde voetbal in Nigeria en is echt mijn voetbalmentor. Hij stond vroeger altijd langs de lijn en geeft me thuis veel tips."
Dankbaar
"Thuis zijn we heel gelovig en gaan we iedere zondag naar een Ghanese kerk", gaat Ebite verder. "Voordat ik het veld opkom sla ik een kruisje. Voor mij is dat heel belangrijk. Ik haal er veel kracht uit en bid dat alles beter gaat en dat ik doelpunten maak. Als ik scoor, ben ik dankbaar."
Doelpunten maken is iets waar Ebite voor leeft. "Ik doe alles om te scoren. Als ik niet scoor, slaap ik niet." Bij het zien van de foto na zijn eerste competitiegoal tegen PSV O17 begint hij te glimlachen. "Emotie en opluchting. Ik was heel erg blij. De overtreding werd op mij gemaakt en ik rende direct naar de bal. Ik moest en zou die penalty nemen, op dat moment moest ik achter de bal gaan staan en profiteren van mijn kans."
